Aktualizacja Krajowego Planu Zarządzania Kryzysowego
8 stycznia 2018 r. Rada Ministrów przyjęła aktualizację Krajowego Planu Zarządzania Kryzysowego (KPZK). Nowy dokument znacząco różni się od poprzedniej wersji. Wieloletnie doświadczenia w korzystaniu z KPZK podczas kryzysów sprawiły, że w obecnie obowiązującej wersji zostały wprowadzone moduły zadaniowe, ułatwiające proces planistyczny i podejmowanie decyzji w czasie sytuacji kryzysowej.
Krajowy Plan Zarządzania Kryzysowego, biorąc pod uwagę jego funkcjonalność, podzielono na dwie części – A i B (główna zmiana w stosunku do poprzednich edycji). Część A koncentruje się na działaniach realizowanych na rzecz minimalizacji ryzyka wystąpienia sytuacji kryzysowej i obejmuje zadania realizowane przez organy administracji publicznej w dwóch pierwszych fazach zarządzania kryzysowego: fazie zapobiegania i przygotowania. Część B natomiast, opisuje działania administracji po wystąpieniu kryzysu i zawiera rozwiązania stosowane podczas kolejnych faz: reagowania i odbudowy.
W Planie wyszczególniono ponad 190 modułów, które obejmują spektrum działań realizowanych przez Prezesa Rady Ministrów, każdego ministra kierującego działem administracji rządowej, szefów ABW i AW, wojewodów oraz dyrektora Rządowego Centrum Bezpieczeństwa. Każdy moduł to zestawienie szczegółowych przedsięwzięć i sposobu ich realizacji. Moduły te pogrupowano w katalogi (oddzielnie dla każdego wykonawcy) od I do XXXV.
Gospodarzem każdego katalogu jest konkretny minister lub wojewoda. Na przykład w sytuacji kryzysowej, jaką jest powódź, przypisanie są katalogi realizowane m.in. przez ministrów właściwych do: spraw wewnętrznych, administracji publicznej, zdrowia, transportu itd. Gdy wystąpi sytuacja kryzysowa, podmiot wiodący (minister/wojewoda) wybiera zestaw katalogów, który ma być realizowany. Konkretne moduły z danego katalogu uruchamia właściwy minister, w uzgodnieniu z podmiotem wiodącym.
KPZK rozszerzono ponadto o nowe Standardowe Procedury Operacyjne:
- Organizacja ewakuacji obywateli polskich spoza granic kraju,
- Ostrzeganie i alarmowanie wojsk oraz ludności cywilnej o zagrożeniu uderzeniami z powietrza,
- Przekraczanie granic RP przez wojska sojusznicze w celu pobytu lub tranzytu,
- Organizacja medycznego mostu powietrznego w przypadku wystąpienia zdarzenia masowego.
W ciągu 12 miesięcy od przyjęcia KPZK (do 8 stycznia 2019 r.), każdy z podmiotów odpowiedzialnych za swój katalog musi przygotować przypisane mu moduły (wg wzoru zawartego w KPZK). Powinny one dać odpowiedzi na zasadnicze pytania: jakie są zadania główne i szczegółowe, kto uruchamia działania, kto, jak i z kim je wykonuje oraz jakimi dysponuje siłami.
Polecamy szkolenia z tematyki zarządzania kryzysowego i obrony cywilnej.
Warsztaty z zarządzania kryzysowego i obrony cywilnej – sporządzanie planów